Epoka nowożytna
Encyklopedia PWN
imperializm
działania zmierzające do rozszerzenia wpływów politycznych, militarnych, kulturowych i gospodarczych państw o statusie lub aspiracjach mocarstwowych na obszary do nich nienależące; także okres historyczny, odznaczający się światową dominacją kilku wielkich mocarstw, zapoczątkowany w ostatniej ćwierci XIX w.; w myśli marksistowskiej, najwyższe stadium rozwoju kapitalistycznej formacji społeczno-ekonomicznej.
[łac. imperialis < imperium ‘władza’],
Karol Wielki, Karolus Magnus, fr. Charlemagne, niem. Karl der Grosse, z dynastii Karolingów, ur. 2 IV 742 lub 747, zm. 28 I 814, Akwizgran,
król Franków i cesarz rzymski.
zjawisko historyczne polegające na opanowaniu i utrzymaniu kontroli politycznej i gospodarczej przez jedne kraje nad innymi w celu ich eksploatacji.
komedia
jeden z 2 głównych, obok tragedii, gatunków dramatu, obejmujący utwory, których podstawową właściwością jest komizm;
[gr. kōmōidía < kṓmos ‘pochód związany z obrzędami dionizyjskimi’, aoide ‘pieśń’],
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
